Dzwonek (sanskryt: ghanta; tyb.: dril bhu) oraz diamentowe berło lub grzmot (sanskryt: vajra; tyb.: dorje) są symbolami mądrości i metody. Dorje jest symbolem niezniszczalności, atrybutem męskości, środkiem wybawienia. Dzwonek jest symbolem pustki, żeńskim atrybutem, reprezentacją mądrości. Kiedy te dwa elementy występują razem osiągana jest wewnętrzna mistyczna jedność.

W szamanizmie ghanty są używane do przywoływania duchów: ich dźwięk reprezentuje żywioł powietrza, obszar duchów. W buddyzmie podczas uroczystości modlitewnych (pudży) dzwonki ogłaszają obecność danego aspektu Buddy w pomieszczenie, dla którego dana uroczystość jest przewidziana. Dźwięk ghanty jest postrzegany jako ofiara dla Buddy.

Dzwonki są wytwarzane z brązu, często zawierają też srebro; domieszka srebra wpływa w pewnym stopniu na dźwięk. Wybór dźwięku jest bardzo osobistą kwestią. Lamowie twierdzą, iż wybór musi pozostawać w harmonii z sercem użytkownika. Jednakże postrzeganie dzwonków jedynie jako instrument muzyczny jest bardzo powierzchowne w kontekście buddyzmu tybetańskiego, gdzie ghanta występuje w symbolicznej jedności z dorjee.